Wel vijf uur stevig schommelen, want wij hadden de golfhoogte van ongeveer twee meter, die de Franse weerdienst doorgaf, wat onderschat.
Verder mooi weer met niet te veel wind.
Beetje zeil, beetje motor.
Rond de zuidpunt van Quiberon zijn allerlei rotsen, onder en boven water.
Als je van de haven naar het westen wil varen - zoals wij vanochtend - maak je een omweg via een leuk vuurtorentje om het gebied te omzeilen.
In Kernevel liggen we nu met zicht op de rivier, waar altijd wel wat is te doen.
Dick heeft een paar dagen geleden de Franse gewoonte overgenomen om een "boegbumper" te installeren.
Te zien op het blog van gisteren.
De bedoeling is dat aanleggen in een haven met stroom of zijwind, en vastmaken, door de schipper alléén, dus zonder bemanning netjes kan worden gedaan.
Hij zet het schip met de boeg tegen de steiger, en met de schroef in zijn werk en met wat roer is de boot gefixeerd.
Het met touwerk vastmaken van de boot kan daarna in alle rust gebeuren.
Tot en met vorig jaar sprong Martha bij het aanleggen als een jonge hinde van boord en had voordat Dick daar erg in had de boot aan alle kanten vast.
Dat lukt nu even niet, omdat haar benen tijdelijk onwillig zijn.
Maar zometeen een tapbiertje halen in het "rode huis" - waar tijdens de Tweede Oorlog de Duitse commandant van de afdeling duikboten woonde - zal wel gaan.
Elk normaal huis heeft een schuurtje in de achtertuin, of een konijnenhok.
In de tuin van déze villa staat een rijtje bunkers.
Voor de commandant zelf, voor zijn vrouw, en voor de kinderen.
Wie weet ook nog één voor de hond.
Morgen blijven we hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten