Dat komt dus nog.
Maar het begint er inderdaad al aardig op te lijken.
De krent is bijna al zijn bladeren kwijt en de eerste paddestoel heeft zich tussen de klaver al laten zien.
In het voorjaar waren de vissen in de vijver op, zo dachten wij.
Geen vis meer te zien.
De reiger heeft de hele kleintjes toen blijkbaar niet kunnen vinden.
Of hij vond ze te min.
Gelukkig weet hij nog niet hoe groot die ondertussen geworden zijn.
Dat komt aanstaande winter wel.
Maar zo groot als de vis die wij op het internet vonden, zullen ze zeker niet worden.
Vorig jaar hadden we manden vol appels van eigen boom, nu zijn het er misschien nog maar twintig.
Sommige hangen eenzaam aan een takje.
Ongezellig.
Zoals bekend wonen er om beurten schapen of paarden in het weitje achter onze tuin.
Of lammeren.
Soms.
Toen we, alweer een tijdje geleden, van varen terugkwamen en de tuin inkeken dachten we dat de riddertijd was terug gekomen.
Paarden met prachtige gewaden.
Blijkt niets met de middeleeuwen te maken te hebben.
De "jassen" bieden bescherming tegen stekende insecten, waar sommige paarden veel jeuk van krijgen.
De heg in de achtertuin is in de loop der jaren door de vaste tuinman tot een bijzonder mooi sculptuur geknipt, waar menig beeldhouwer jaloers op zou zijn.
Duidelijk is te zien dat hij waarschijnlijk, net zoals Dick, hoogtevrees heeft en daardoor nooit een trapje of een krukje gebruikt.
Tot slot twee luchtfoto's die onlangs zijn gemaakt van de winterstalling waar Touloulou verblijft, bij Multi-Nautique in Folleux aan de rivier Vilaine.
Onze boot staat ongeveer in het midden van de linker rij.
Duidelijk is het blauwe dekzeil achter op de boot boven de kuip te zien.
Het is ook duidelijk dat veel mensen nog varen, gezien de lege plekken.
Dat zijn Nederlanders en Engelsen die tijdens de Franse zomervakantie in augustus een maandje thuis zitten om dan de drukte in de havens te ontwijken, en daarna in september nog even het water op gaan.
En Maddie dook gelukkig ook weer op.
Wij waren al ongerust.
