Nog maar eens naar Texel

Vanuit Makkum ben je via de sluis bij Kornwerd en het wad in een uur of vier, vijf op Texel.

In de haven van Oudeschild.

Hebben wij gisteren gedaan.

Met Touloulou en lekker zeilweer.

De vorige keer dat wij hier waren - tijdens de vakantietijd - was het hier propvol.

Nu is de gastenhaven nog voor geen twintig procent bezet.

Niet gezellig.

Nog wel gezellig waren de Texelse dorpen waar we vandaag op een huurfiets zijn geweest.

Voor de zekerheid hebben we meteen maar e-fietsen genomen.

Je weet nooit hoe erg de tegenwind op de terugweg wordt.

En dan kan beetje e-hulp wel lekker zijn.

Zoals bekend is het eiland Texel  beroemd om zijn schapen.

Maar we wisten niet dat er  zoveel soorten zijn.

En dan hebben ze hier ook nog schapenworst.

En schapenkaas.

Ook wel lekker.

Vandaag bleef het, net zoals ook op het vaste land, nogal zonnig.

En ditmaal weinig wind natuurlijk.

Morgen gaan we waarschijnlijk weer naar Makkum terug.

Dan wordt er een - voor ons - gunstige wind verwacht.

Makkum

Na vier-en-een-half uur IJsselmeer waren wij in de Marina van Makkum.

Voorlopig de vaste ligplaats van onze boot.

Vanochtend werden wij in Enkhuizen uitbundig uitgezwaaid door familie.

Zij zouden met hun boot iets later weggaan, ergens anders heen.

Bij het uitvaren kwamen we nog een heer tegen met fiets en hond.

Zo kan men ook op het water bezig zijn.

Tijdens het eerste gedeelte van de trip hierheen was er absoluut geen wind, maar voordat we in de buurt van Stavoren kwamen begon het goed te waaien.

Nog even lekker gezeild dus.

Dit is voorlopigheid het laatste blogje.

Tenzij er nog iets te melden is dat wij de moeite waard vinden, natuurlijk.

Maar eerst gaan we wat opruimen.

Dan is weer plaats voor de spullen van de volgende bemanning.

Enkhuizen zondag

Kort blogje.

Familiedag.

Jouke, Alijd en Nienke kwamen vanochtend naar hun boot om deze week nog wat te gaan zeilen.

Zodoende hebben we mooi kunnen bijpraten en in het havenrestaurant met z'n vijven iets gegeten.

Gezellig dus.

Tussendoor konden we even een kijkje nemen in het Flessenscheepjesmuseum.

Leuk.

Ook wel een mooi gezicht was een rond jacht dat een brug passeert.

En de auto's op het parkeerterrein van bemanningen die er met hun boot vandoor zijn gegaan.

Morgen wordt er hoogstwaarschijnlijk weer gezeild.

Enkhuizen

We zijn weer eens in een echt grote jachthaven terechtgekomen.

De Compagnieshaven in Enkhuizen.

Aan dezelfde steiger waar de zeilboot van Jouke en Alijd altijd ligt.

Op eigen verzoek.

Je krijgt hier bij aankomst een plaats toegewezen, na een verplichte melding bij de havenmeester.

Wel handig, hoef je niet zelf te zoeken.

Over een paar dagen gaan we naar Makkum en dan is het uit met de pret.

En vanaf nu hoeven we geen bruggen en sluizen meer te passeren.

De laatste brug was die in Warns, de laatste sluis was bij Stavoren.

Met jongelui die helpen vastmaken.

En losgooien.

Dat maak je zelden mee.

Eigenlijk nooit.

Behalve in Stavoren dan.

We waren om negen uur van ons eilandje weg dachten dat er iets aan de hand zou zijn.

Geen boot te zien.

Gelukkig kwam na een kwartiertje de eerste in zicht en na enige tijd bleek alles normaal.

Vakantietijd, dus niet te vroeg weg waarschijnlijk.

Uitslapen, een eitje en dan pas het zeil gehesen.

Later op het IJsselmeer was het wel anders: daar zagen we heel veel bootjes aan de horizon.

Gezellig.

Vandaag hadden wij voor het eerst in twee maanden meewind.

Niet veel, maar het woord zegt het al, de wind ging met ons mee.

Tot bijna in de haven.

Dus leuk kunnen zeilen.

Een mooie dag.

Nadat Touloulou vast lag waren we wel aan een kleine verfrissing op het terras van de haven toe.

Daarna hebben nog even in de stad wat rond gekeken.

Daar kun je een mooi bronzen beeld van de jonge Paulus Potter tegenkomen.

Zijn stier zagen we natuurlijk niet, want die hangt in een museum in Haarlem. Maar wel een paar geiten.

Moeder en dochter, zo te zien.

Morgen rustdag, en dan gaan we weer naar het noorden.

IJs en weder dienende.

Marrekrite eiland Leijepôlle

Vandaag hebben we ons eigen record "korte afstand varen" gebroken.

Nog geen vijf kilometer.

Van Heeg naar een klein onbewoond eilandje op de grens van het Heegermeer en de Fluessen.

Een Marrekrite aanlegplaats.

Midden in de natuur.

Met als enige faciliteit goede zitgelegenheid.

Verder niets.

Puur natuur.

En nog een paar andere rustzoekers met boot.

Een bijzondere belevenis, vooral met veel wind en stevige buien.

Toch kwamen er nog vrij veel schepen langs, bij voorkeur van het klassieke type.

Maar ook de werkboot die we gisteren tegenkwamen.

Kleine wereld.

Terwijl wij dit schrijven ziet het meer er alweer verlaten uit.

Borreltijd, waarschijnlijk.

Hieronder een verhaaltje dat we op internet gevonden hebben.

Wikipedea.

Wisten wij ook niet, maar nu wel natuurlijk.

De Marrekrite bestaat sinds 1957. Het is een samenwerkingsorgaan van de Provincie Friesland en 19 Friese gemeenten, met als doel het Friese waterland recreatief/toeristisch zo goed mogelijk te laten functioneren. Daarbij tevens rekening houdend met de belangen van landschap en natuur. Vanaf de oprichting is het maken van aanlegvoorzieningen in het buitengebied en dus ook het beheer en onderhoud ervan nog steeds de hoofdactiviteit.

Een dergelijke aanlegvoorziening wordt ook wel een Marrekrite genoemd.