Guerande.

Een tijdje geleden hadden we lichte kritiek op het opschrift van een potje jam van Theo.

Er stond te veel onzin op het deksel.

Zoals op onderstaande foto is te zien kan het ook anders.

De enige overbodige vermelding is het gewicht.

Ben je eenmaal aan de jam begonnen, klopt dat niet meer.

Gisteren hebben we een autotochtje gemaakt naar de stad Guerande, de hoofdstad van een zoutwinningsgebied niet ver hier vandaan.

De oude binnenstad is nog steeds ommuurd en heeft veel winkeltjes met toeristische zooi, maar is verder erg gezellig.

Leuk om te zien hoe de jeugd hier juist niet van de straat wordt gehouden en de oude kerk nog steeds veel aandacht krijgt.

En goed om te weten is dat er in elke plaats in Franrijk schone openbare toiletten zijn.

Hebben ze geen wildplassers.

Nadat we terug waren op "Touloulou" , kregen we onverwacht gezellig bezoek van Jan en Gardy die hun boot juist hadden verkocht.

Daarna zijn we voor een super diner bij Peter en Monica op hun boot in La Roche Bernard gegaan.

Super dag.

Wel weer regen.

Dagje uit.

Gisteren zijn we tussen de buien door met de auto naar Nantes - de voormalige hoofdstad van Bretagne - gereden.

Tegenwoordig is Rennes de hoofdstad, tevens geboorteplaats van veel Citroën automobielen.

De oude binnenstad heeft veel kleine gezellige straatjes.

Maar er zijn er ook waarvan je geen foto zou willen maken.

Een mooie kathedraal en het kasteelachtige woonhuis uit de vijftiende eeuw van wijlen Anne de Bretagne staan daar ook te schitteren.

Op de terugweg zijn we voor een deel via het platteland dicht langs de Loire gereden.

Veel groen, wat witte koeien en af en toe een boerderij.

De wijnstreek is aan de oostkant van Nantes.

Het lekkende raampje lijkt na een ingreep met verse kit weer waterdicht.

Vandaag heeft Dick wegens omstandigheden de plaatselijke Franse tandarts bezocht. 

Een bijna jaarlijks ritueel.

In deze omgeving was dat nog niet gebeurd, dus weer een ervaring rijker.

Vrijdagmiddag terugkomen.

Onzeker of we vandaag nog een uitstapje gaan maken, te veel regen.

 

Rustig dagje.

Vandaag voor het eerst het Zwitserleven-, of ook wel het vakantie gevoel ervaren.

Eerst wat mist, maar daarna zonnig weer en een beetje wind.

Na wat kleine dingen eigenlijk niet veel meer hoeven doen, behalve dan dat we geheel vrijwillige een wandeling langs de rivier hebben gemaakt.

Bovendien hebben we bij het havenkantoor aan de overkant liggeld betaald tot vrijdag.

Dus mooi nog even kunnen roeien.

Bevalt hier erg goed en we willen met de auto nog een beetje in de omgeving rondrijden.

En dan maar hopen dat het niet zo hard gaat regenen als wordt verwacht.

Onze boot is vrij geriefelijk, maar wat dacht je van een varende caravan?

Nog een druk dagje.

Een hoop dekens en een warme kachel kwamen vannacht en vanochtend goed van pas, met een buitenlucht-temperatuur die nog juist boven het vriespunt bleef hangen.

In Nederland nu ook geen onbekend verschijnsel, als we het goed begrepen hebben.

Omdat volgens verwachting het weer vandaag niet aangenaam zou worden, eerst maar naar het stadje La Roche Bernard gereden voor wat boodschappen en zo.

Terug op de haven zagen we een paar paarden die geduldig stonden te wachten.

Geen suikerklontje bij ons, helaas.

Daarna heeft Dick in een van de boten van de haven een eindje geroeid en onze Engelse kennissen gesproken die aan  de overkant met hun boot bezig waren.

Komen morgen bij ons eten.

Dachten we het in de middag even rustig aan te kunnen doen, kwam de wind als spelbreker te voorschijn.

Of beter: viel helemaal weg, zodat we moreel verplicht waren de zeilen aan te slaan, zoals dat in vaktermen heet.

Dit is normaal gesproken al aardig wat werk, maar met veel wind, of wind uit een verkeerde richting is het helemaal geen pretje.

Dus ook gebeurd en we zijn er nu bijna klaar voor.

Ondertussen prachtig weer en 18 graden.

Morgen nog wat kleine klusjes en dan zien we wel verder.

Het enige nadeel van deze mooie haven is dat er slechts bij vlagen een beetje mobile telefoon verbinding is.

Wel rustig, niet leuk.

De boot drijft.

Nadat wij ruim twee werkdagen gewerkt hebben, was Touloulou weer klaar voor de tewaterlating.

Martha heeft vooral de regie gehad over het van het schoonmaken van de buitenkant van de boot, vooral het dek.

De binnenkant zag er na acht maanden nog prachtig uit.

Dick heeft zich meer bemoeid met allerlei boot-technische-aspecten.

Gelukkig werkt bijna alles weer.

Na drie nachten in Auberge des Deux Magots - met voortreffelijke keuken -geslapen te hebben, wonen we we nu weer op ons geriefelijk varend onderkomen Touloulou.

Martha heeft voor die tijd de plaatselijke supermarkt aan behoorlijk inkomen geholpen.

Aan het einde van de ochtend kwam de trekker met hydraulische kar, die de boot het water in bracht.

We liggen nu aan de eerste steiger van de jachthaven met uitzicht op de rivier.

Omdat de weersverwachting nog onduidelijk is, of  onhelder, weten we nog niet wanneer er gevaren wordt.

Op dit moment is het met rond windkracht 6 en 12 graden overdag voor ons nog niet aangenaam om de zee op te gaan.
Bovendien liggen hier drie andere Nederlandse boten met gezellige bemanning.
En we kunnen nog gebruik maken van eigen auto.

Het halfmodel van de oude Franse vissersboot heeft vanmiddag zijn plaatsje gekregen.
Dick vind het wel leuk zo.

Bretagne.

Gisteren door de tijdelijke bewoners van ons huis uitgezwaaid, daarna via regen en hotel in Caen vandaag bij de boot aangekomen.

Daar spraken we meteen al een aantal goede kennissen, dus een bijzonder goed welkom.

De boot van binnen was alsof we gisteren de luiken hadden gesloten, van buiten zat er op veel plaatsen biologisch groen.

Helaas nog niet ambachtelijk.

Alg.

Alle spullen die we aan boord wilden hebben zitten er nu in, dank zij droog weer en 18 graden.

Vanavond in ons vaste hotel in La Roche Bernard weer lekker kunnen dineren.

Morgen verder klussen en naar verwachting zal Touloulou vrijdag in het water liggen en kunnen we bekijken wanneer we de zee op gaan.

Slakken.

Van je familie moet je het hebben, wordt wel gezegd.
Dat bleek vandaag weer eens te kloppen, want we kregen via e-mail een prachtige compositie van echte Friese tuinslakken toegestuurd.

Wij zelf hebben nog niet gezocht, het regende hier te veel.

Maar ondanks, of misschien wel dankzij die regen bloeide onze trouwe Rhododendron helemaal op en deed net alsof het voorjaar was.

Vogels.

Zoals velen onder ons, hebben wij óók een grote pindakaaspot in de tuin.
Soms even gevuld met pindakaas, maar meestal leeg, want het lijkt wel of onze tuinvogels verslaafd zijn aan dat spul .
Bedoeld voor de kleinere vogels zoals de meesjes, maar de wat grotere vogels lusten er ook wel van, ondanks de problemen die ze hebben op het stokje te zitten.
Vandaag heeft Dick met behulp van het op afstand bedienbaar iPhone-cameraatje geprobeerd wat foto's te maken.
Niet allemaal haarscherp, want er zijn snelle vogels bij.
Ondertussen is de reiger stiekem teruggekomen.
Het blijkt dat zijn of haar smaak iets anders ligt, er is in onze vijver nu geen vis meer te zien.