Paimpol.

Vandaag niet veel gedaan.

Tien uur in de kuip van Touloulou gezeten.

Onder zeil en af en toe motor.

Van Roscoff naar Paimpol, onze eindbestemming.

Wij hadden nog een tussenstop in Perros Guirec kunnen maken, maar dat kwam wegens de tijden van hoog- en laagwater niet zo goed uit.

Bovendien wordt er hier vanaf morgen langdurig oosten wind verwacht.

Daar zitten wij ook niet op te wachten.

Prachtig weer, een beetje zon en een vriendelijke wind.

Wij hadden op negen uur varen gerekend, maar door de sterke tegenstroom op het eerste stuk is het wat langer geworden.

Onderweg zag Martha af en toe weer Jan van Genten, en Dick vuurtorens en rotsen.

De haven van Paimpol was vroeger een vissershaven voor de kabeljauw-vangst bij IJsland en omgeving, nu is het een mooie jachthaven in het centrum van de stad.

Om de waterstand in de haven op pijl te houden, ga je door een echte Hollandsche sluis.

Wij kwamen met hoogwater aan en tot onze verrassing stond hij aan beide kanten open.

Konden zó doorvaren.

Dat gebeurt niet vaak.

Roscoff zaterdag.

Omdat hier geen winkels in de buurt zijn, kun je op het havenkantoor een paar soorten brood bestellen voor de volgende ochtend.

Werkt goed.

Onderweg naar de Capitainerie - een heel eind lopen, want Touloulou ligt nogal ver van de havengebouwen af  - 

kom  je van alles tegen. 

De reddingsboot van hier, de loodsboot van hier en een boot van de waterpolitie.

Misschien ook wel van hier.

Maar waar die echt thuishoort weten we niet, hij kwam gisteren binnen.

Mooie boot met twee motoren.

Zal wel hard gaan.

Ondertussen was het vanochtend aardig mistig, kwam er vanmiddag wat zon en trekt het nu  weer een beetje dicht.

Twee en twintig graden.

Wij zijn verder vandaag eigenlijk niet van de  boot afgeweest.

Martha heeft nog wat broodjes besteld voor morgen ochtend en  Dick  heeft wat werkjes aan de boot gedaan.

Een verfrissing op het terras zit er vandaag niet in.

Te koud, door de stevige wind en het mistige weer.

De palen in de haven waar de steigers aan vastzitten zijn hier behoorlijk hoog.

Wel leuk ritmisch voor een foto.

De rest wijst voor zich zelf.

Roscoff.

Het is Roscoff geworden.

Zes uur varen.

De eerste haven die je van af L’Aber Wrac’h in oostelijke richting tegenkomt.

Een belangrijke veerhaven met grote veerboten naar onder andere Engeland.

Tijdens een mooie ondergaande zon gisteravond, hebben we besloten om vandaag wat verder te gaan.

Het weerbericht met windverwachting zag er goed uit, en dat vonden meer mensen want veel schepen aan onze steiger gingen er te gelijkertijd met ons vandoor.

Allemaal naar het oosten.

Het weer bleek een beetje tegen te vallen.

Alweer een matig zicht en de de zee was wat ruwer dan gewenst.

En het was niet erg warm.

Maar dat schommelen is met een uurtje wel gewend.

Om van L’Aber Wrac’h in oostelijke richting op zee te komen vaar je tussen wat rotseilanden door en kom je langs de hoge vuurtoren Ile Vierge.

Daarna zie je weer van alles bij Ile de Batz, het eiland tegenover Roscoff.

Onderweg zagen wij een stuk of tien dolfijnen en een heel stel Jannen van Gent.

Volgens kenners ook wel Jan van Genten.

Maakt niet uit.

Wij hebben ze gezien.

De jachthaven is vrij nieuw en ligt achter een dikke dijk, laat de zeespiegelstijging maar komen.

Bij de gebouwen van de haven is een mooi terras.

Daar hebben wij eerst maar eens een verfrissing gehaald.

En op het havenkantoor voor twee nachten betaald.

L’Aber Wrac’h donderdag.

Vandaag was er iets minder wind dan gisteren, gemiddeld oost vijf Beaufort.

En er is één zeilboot weggegaan.

Moet richting Camaret zijn geweest.

De dag begon nogal somber, maar vanmiddag had men hier nu ook wat zon.

En het werd meteen een stuk warmer.

Maar nog niet zo warm als in de rest van het land, als je de krant wilt geloven.

De Tabac hier tegenover de haven, Le Café du Port, heeft goed ingespeeld op het ontbreken van winkels in de buurt.

In een achterkamertje van de zaak is het kleinste zelfbedieningswinkeltje ingericht dat wij kennen.

Vanochtend was het brood uitverkocht helaas, vanmiddag lag het er weer vol op.

Te laat.

Maar keukenrol was gelukkig wèl de hele dag te koop.

Om even de benen te strekken, zoals dat wel wordt genoemd, hebben we een leuke wandeling gemaakt.

Gelukkig hadden wij geen auto bij ons, de politie hield om de hoek een verkeerscontrole.

Wel “relaxt” zonder versperringen en zo, maar toch degelijk, zo te zien.

Wind of geen wind, de zeilschool-kinderen krijgen les.

Vandaag ging men naar een beschut plekje langs de rivier.

Maar de kinderen die al goed konden wind-surfen hoefden niet mee.

Die redden zich wel.

Wat het weer morgen wordt is nog niet duidelijk.

Verrassing.

L’Aber Wrac’h woensdag.

De verwachtte sterke wind is aan het einde van de ochtend echt gekomen.

Tot nu toe gemiddeld zes Beaufort, maar af en toe ook wel acht.

Of vier.

Soms.

Dan ben je blij dat je vast ligt aan een steiger.

Wij tenminste.

Het restaurant waar we gisteren naar toe wilden gaan bleek dicht.

Jammer, maar er tegenover is een andere kleinere eetgelegenheid waar we wél terecht konden.

Ook goed.

In de Tabac hier is ‘s morgens wel een stokbrood te krijgen, als je niet te laat bent, en nog wat andere eetbare spulletjes. 

Maar de dichtstbijzijnde supermarkt is hier ruim anderhalve kilometer vandaan, in het dorp Landeda.

En behoorlijk bergop.

Er rijden bussen, maar die gaan af en toe om de drie uur en dat leek Martha een beetje onhandig, zodat zij maar is gaan lopen.

Gelukt, en terug ook nog een keer.

Met boodschappen voor de komende dagen.

Super dat zij dat weer kan.

Dick zag zo ver lopen niet zitten en heeft wat onderhoud aan de motor gedaan.

L’Aber Wrac’h heeft een paar straten met wat sombere huizen en een Seinhuis dat nu buiten gebruik is.

Op een heuvel, als je daar bent kijk je overal overheen.

Morgen verwacht men ook nog veel oosten wind, we zijn hier nog niet weg.

L’Aber Wrac’h dinsdag.

Gisteravond wat regen, vandaag onbewolkt en zon, morgen veel wind.

Om dan nog een beetje uit de wind in de kuip te kunnen zitten leek het ons beter om een andere steiger op te zoeken.

Martha kon dat in haar mooiste Frans met de havenmeester regelen, en nu liggen wij aan een “gewone steiger”, steiger C voor de kenners van hier.

Met de neus van de boot min of meer in de richting van de verwachtte wind.

Er zijn hier allerlei zeil- en kanoscholen, vooral voor de jeugd.

Wij zagen zeven groepen met kinderen in alle soorten bootjes.

Leuk.

Bij een kano-les in de haven verloor één van de jongens zijn peddel.

Gelukkig had hij hem weer heel snel te pakken.

En dan weer bij de les zien te komen.

Op de rivier zie je van alles: een stel Optimistjes en tegelijkertijd een stevige vissersboot.

Gaat allemaal goed.

De haven ligt ongeveer vier kilometer vanaf zee de rivier (aber op z’n Bretons) op en is bij hoogwater erg breed.

Daarom is de vaargeul goed betond.

Een mooie naam voor een heel groot en belangrijk betonnen - zwart-geel - baken is “Pot de Beurre”

Vandaar ook de naam van een restaurant hier in de buurt.

We zullen vanavond zien of men daar ook nog iets anders heeft.

De eerste foto is vanochtend via het keukenraam naar buiten genomen.

Mooi uitzicht.