Om dan nog een beetje uit de wind in de kuip te kunnen zitten leek het ons beter om een andere steiger op te zoeken.
Martha kon dat in haar mooiste Frans met de havenmeester regelen, en nu liggen wij aan een “gewone steiger”, steiger C voor de kenners van hier.
Met de neus van de boot min of meer in de richting van de verwachtte wind.
Er zijn hier allerlei zeil- en kanoscholen, vooral voor de jeugd.
Wij zagen zeven groepen met kinderen in alle soorten bootjes.
Leuk.
Bij een kano-les in de haven verloor één van de jongens zijn peddel.
Gelukkig had hij hem weer heel snel te pakken.
En dan weer bij de les zien te komen.
Op de rivier zie je van alles: een stel Optimistjes en tegelijkertijd een stevige vissersboot.
Gaat allemaal goed.
De haven ligt ongeveer vier kilometer vanaf zee de rivier (aber op z’n Bretons) op en is bij hoogwater erg breed.
Daarom is de vaargeul goed betond.
Een mooie naam voor een heel groot en belangrijk betonnen - zwart-geel - baken is “Pot de Beurre”
Vandaar ook de naam van een restaurant hier in de buurt.
We zullen vanavond zien of men daar ook nog iets anders heeft.
De eerste foto is vanochtend via het keukenraam naar buiten genomen.
Mooi uitzicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten