Fécamp

Toch nog gelukt.

Via de omweg waar we geen spijt van hebben, zijn we in Fécamp aangeland.

Le Havre hadden we nog nooit bezocht, dus weer een ervaring rijker.

Bij vertrek vanochtend zagen we dat grote schepen door sleepboten naar binnen werden geduwd.

Allemaal.

We weten niet waarom, maar dat maakt niet zoveel uit, toch een mooi gezicht.

De sleepboten die klaar waren haalden ons in voor een nieuwe klus.

Vandaag voor het grootste deel lekker gezeild, want door de aflandige wind waren er geen golven.

Onderweg kwamen we langs het plaatsje Etretat, beroemd om het gat in de stijle rotswand aldaar.

Door veel schilders op doek vastgelegd.

Bij de ingang van de haven kwamen wij een schip van de lokale bruine vloot tegen, en zagen we in de verte het torentje van het museumpaleis waar Bénédictine kruidenlikeur wordt gedistilleerd en dat ook een museum herbergt.

We zijn er vroeger wel eens geweest, één keer was genoeg.

Maar wel de moeite waard, mocht je in de buurt zijn.

Het is half bewolkt bij een temperatuur van twintig graden.

Mooi weer in een gezellig plaatsje.

Le Havre donderdag

Gisteren hadden we er wegens omstandigheden geen tijd voor, maar vandaag konden we weer eens naar een echte ouderwetse supermarkt.

Die is hier in de buurt.

Vanaf het havenkantoor links af en dan zie je het vanzelf.

SuperU voor de kenners.

In St. Vaast waren alleen maar winkels, en een Proxi die niet veel had.

De keukenrollen waren bijna op en ook het fruit.

Dat is dus weer aangevuld.

Onder andere.

Op de boot hebben we mooi uitzicht op de ingang van de haven, met hoogwater zien we grote schepen voorbijvaren, met laagwater niet.

Verschil vandaag ruim zes meter.

We zagen een comfortabel ingericht vissersbootje en Dick heeft nog een foto gemaakt van de betonnen kerk.

Toch wel bijzonder.

En hij heeft vanmiddag te voet het MuMa, Le Havre bezocht, niet te verwarren met het MoMa, New York.

Een prachtig museum vlakbij de haven met vooral schilderijen van impressionisten.

En veel werk van Raoul Dufy, die hier geboren is.

Het was zonnig met minder wind dan gisteren.

Een mooie dag.

Le Havre

Gisteren schreven we dat we naar Fecamp zouden gaan.

Hadden wij niet moeten doen.

Want dan lukt dat niet.

Bekend verschijnsel.

Het is Le Havre aan de Seine-monding geworden, want volgens de boeken en de mensen die het kunnen weten, wordt het aanlopen van de haven van Fecamp met laagwater en golven en veel wind afgeraden.

Het begon met een keurige windverwachting, en een mooie rustige zee toen we St. Vaast vanochtend om zeven uur verlieten.

Mooie wolken en een eenzame visser die nog eerder was opgestaan.

Na een paar uur begon het door te waaien en kregen we vervelende golven.

De wind was van achteren, dus alleen het voorzeil was genoeg.

Halverwege hebben we besloten naar Le Havre te gaan, de jachthaven daarvan ligt achter een dikke muur en is ook met veel wind goed aan te lopen.

Na tien uur flink schommelen gelukt.

Onderweg kwamen een groot schip tegen, dat inderdaad erg groot was.

De stad Le Havre is tijdens de laatste oorlog voor een groot deel door bommen verwoest, en met beton - dat daarna in de mode was - herbouwd.

Ook de grote kerk met toren.

Gezien de laatste weersverwachtingen blijven we hier in ieder geval morgen nog.

Wat we dan gaan doen zeggen we niet.

St. Vaast dinsdag

Het is tijd dat we hier weggaan, want we krijgen kermis.

Een echte en hele grote.

Er staan langs een gedeelte van de haven minstens vijftig vrachtwagens met attracties en caravans van  kermislieden en aanhang.

We zagen daar ook een paar leuke honden die niet veel meer te doen hadden dan de boel te bekijken.

Het was de hele dag bewolkt met nog veel wind op zee, morgen wordt alles beter, heeft men ons beloofd.

Daarom hebben we vanochtend nog wat boodschappen gedaan bij onder andere Gosselin.

Laatste kans.

Bestemming morgen is de plaats Fecamp, aan de Hoog-Normandische kust.

Geschatte vaartijd twaalf uur.

Een blogje zit er daarna waarschijnlijk niet meer in.

St. Vaast maandag.

Al twee dagen saai in de haven.

Door de harde wind waarschuwingen is er, op visserschepen na, geen boot meer in- of uit gegaan.

Normaal, als de sluisdeuren vijf uur rond hoogwater open staan, gaan er boten uit en komen er in.

De vaste-ligplaats-houders varen direct naar hun plaats, en dat is het.

Leuk om te zien.

Maar interessanter zijn de bezoekende boten.

Die komen aarzelend binnen en proberen dan een zo passend mogelijke plaats te vinden.

Omdat er hier delen van drie steigers voor gasten zijn bestemd, dat niet erg duidelijk staat aangegeven en er meestal al heel wat gastboten liggen, is het een heel gescharrel voordat men ergens een plekje vind.

De schipper (m/v) een beetje gestrest achter het stuur, de echtgenote (m/v) met een bos touw in de hand wijzend op het voordek.

Boeiend.

En goed is het, als eindelijk een plaats gevonden is,  mensen uit die buurt op de steiger meteen klaar staan om te helpen met aanleggen.

Vooral als dat lastig is met bijvoorbeeld veel wind of stroom.

Maar nu dus al twee dagen niet.

Het is al weer heel wat jaren geleden dat we Flower Power hadden.

Hier in St. Vaast vonden we daar nog een overblijfsel van.

En we zagen ook mooie rode rabarber.

Weer eens wat anders.

Dick heeft vandaag weer voor een paar dagen liggeld betaald.

Aardige havenmeester, mooi kantoor.

Bureau du Port.

Met gezellig zitje, mooi sanitair en een goede wasmachine.

De heer die Dick vóór was kennen we niet, maar leek ook wel aardig.

We hebben tot slot een foto gemaakt van de plastic zakken waar oesters in groeien.

Dichterbij was bezwaarlijk vanwege de blubber.

St. Vaast zondag

Zeg maar regendag.

In Nederland wel bekend.

Om vier uur vanmiddag hield het op en kon de kletsnatte (regen) kleding aan de waslijn.

Dick dacht, toen het even droog leek, nog even naar de bakker te gaan.

Omdat het fototoestel niet watervast is, hierbij een paar details van de binnenkant van Touloulou.

De tafel gedekt voor ontbijt, met nog een ei van gisteren.

Martha kookt er hier een paar voor vandaag.

De hygrometer.

De aanleiding voor de bootnaam van onze OVNI zeilboot.

De aardbeien.

De kopie van een tekening die we eens in een museum kochten, "zijn we er nóch niet?"

Vandaag waarschuwing voor windkracht zeven, morgen windkracht zeven en overmorgen misschien zes.

Er is geen enkele boot uit gegaan, er kwam er één in, een grote vissersboot.

St. Vaast zaterdag

Vandaag konden we niet weg, want er was de wekelijkse markt.

Die hadden we nog niet gedaan.

Wel vijf jaar geleden, maar daar zijn we het meeste van vergeten.

Bovendien bleek de windverwachting voor het volgende traject niet gunstig

Wat ons betreft.

In Nederland is vandaag storm, hier waaide het de afgelopen nacht ook stevig.

Dat geeft meteen een zeer onaangename zee.

Derde reden om hier nog even te blijven.

Heen konden we via de sluisdeur naar de markt, terug moesten we langs de andere kant van de haven.

Ook leuk.

Buiten de markt om zijn er natuurlijk ook gewone winkels.

En wachten bij de bakker.

Dichtbij het water staat een oud kerkje, dat nu gebruikt wordt om zeevarenden, die niet zijn teruggekeerd van zee, te herdenken.

Indrukwekkend.

Veel bloemen.

Daarnaast staat een scherpswerf die onder andere houten schepen repareert.

Veel vissersboten zij hier nog van hout.

Als de weersverwachtingen kloppen, zijn we hier nog wel even.