Voorlopig.
Morgen is bemanningswissel en dan komt er niks meer van.
Daarna zitten we een dagje in de auto, en dan thuis.
Normale routine.
Vanochtend zijn we nog een keer in het dorp geweest, morgenavond gaan we daar slapen.
Tegenover de kerk.
Gebeurt niet vaak.
De haven is nu bijna leeg, elf boten op twee en dertig plaatsen.
Niemand weet waarom.
Maar wel rustig.
Gisteravond hebben we op de buurboot uitgebreid kennis gemaakt met de Engelse eigenaars.
Erg gezellig.
Laatst vroeg iemand wat we zoal doen de hele dag.
Het antwoord is eenvoudig:
Niet veel, we doen net alsof we met vakantie zijn.
‘s Ochtends wat boodschappen als dat nodig is, een kop koffie op een terras als het weer het toe laat, na het broodje-tussen-de-middag houden we een kleine rustpauze, aan het einde van de middag maakt Dick het blogje en halen wij soms nog ergens een verfrissing.
En dan is het alweer avond.
Tijd voor een leuk boek, of nog even de stad of het dorp in.
Tussendoor proberen we een paar keer wat te lopen, maar een grote wandeling maken zit er niet meer in.
En dan is er nog het havengebeuren.
Vaak is er de hele dag wel iets te zien.
Of te doen.
Er vertrekt een schip, of er komt er een aan.
Soms, vooral met veel wind, wordt een beetje hulp bij het aanleggen of wegvaren wel gewaardeerd.
Op die manier blijf je zo óók nog een beetje in beweging.
En af en toe een eindje varen.
Kom je eens ergens anders.
Maar voorlopig wordt het autorijden.