Bosbessen.

Dankzij het zonnige weer, waren een aantal bosbessen nu al rijp voor consumptie.
Martha heeft deze biologische vruchten daarom maar vast geplukt en op ambachtelijke wijze in een smaakvol nagerecht (toetje) met ambachtelijk gemaakte yoghurt kunnen verwerken.
Gelukkig bleek het ook nog eens yoghurt te zijn van biologische koeien.
Ambachtelijk biologische yoghurt dus.
We zijn er nog niet achter gekomen of de kunststof koeien, die je wel eens ergens ziet staan, ook melk geven.
Mocht dat wel zo zijn, dan is deze per definitie niet biologisch natuurlijk.
Dick is ondertussen ook ambachtelijk bezig geweest en heeft een defecte klok vervangen door een nieuwe.
Ziet er wat ongebruikelijk uit.
Maar je kunt toch ongeveer zien hoe laat het is.
Mocht je dat willen.

Een warme zondag.

Het is nu écht zomer in West Europa.

Zelfs op de Loosdrechtse Plassen.

Daar bleek het zondag ook dik boven dertig graden te zijn.

Voor veel booteigenaren een goede reden om hun boot(je) eindelijk eens de haven uit te jagen.

Om dan zo gauw mogelijk in een ondiep gedeelte van de plas, "De Wastobbe", het anker uit te gooien zodat er weer eens ouderwets gezwommen kon worden.

Wij hadden dit spektakel al lange tijd niet meer zo mooi gezien.

Op de rest van de plassen was het ook ongebruikelijk druk.
Erg gezellig.

Geen files.

Na tien uur rijden waren we zaterdagavond alweer thuis voor een tijdje.
Ondanks de vakanties, en één dag voor de Franse feestdag "Quatorze Juillet" was het niet druk op de wegen.
Geen enkele file.
Een meevaller, vooral als je alle tolgelden bij elkaar optelt.
Bij thuiskomst bleek dat het gras juist was gemaaid.
Bleef alleen de post nog over, dus hadden we toch nog iets te doen.
De tuin zag er prachtig uit en was een stuk groener dan afgelopen winter.
Maar de man stond nog in zijn hoekje en de katten hadden gelukkig geen ander thuis gezocht.
Die vonden het wel lekker zo onder de parasol.
Voor september verwachten we veel werk in de tuin met oogsten, want de bosbessen beginnen vorm te krijgen en de appels ook.
Tenzij de vogels ons zijn voor geweest.

Les Sables d'Olonne 3

Standaard weer.

Wel iets aangenamer door de stevige wind in de haven en temperatuur iets onder 30 graden.

Wij hadden vandaag niets aan het blogje willen doen omdat we de dag hebben doorgebracht met werkjes die voor een bemanningswissel nu eenmaal moeten gebeuren.

Niet erg specta.

Maar achteraf wilden we toch wel even laten weten dat Alessandro di Benedetto met zijn "Team Plastique" twee maal langs kwam varen.

Deze man was één van de mensen die afgelopen winter de zware solo zeilwedstrijd " Vendee Globe" volbracht.

Hij kwam als laatste door de finish,

maar werd hier toch door duizenden mensen op de kade opgewacht.

Wij hebben hem en de anderen via internet maanden lang gevolgd.

Alessandro kwam door allerlei zaken steeds verder achterop, maar bleef opgewekt en vond elke dag van de nonstop tocht rond de wereld prachtig en genoot ervan.

Leuk om hem en zijn boot in het echt te zien.

Waarschijnlijk maakt hij met betalende passagiers dagtochten op zee.

Wij maken voorlopig dagtochten op land.

Les Sables d'Olonne 2

Weer erg warm.

Volgens Dick althans, want die heeft liever 16 graden dan 32.

Maar de meeste mensen zijn er wel gelukkig mee.

Zomergevoel.

Vanochtend zijn we nog even naar de overdekte markt (food) aan de Rue des Halles geweest om wat fruit en witte wijn te kopen.

De muscadet kopen we al een paar jaar bij dezelfde handelaar, als we in de buurt zijn tenminste.

Want die wijn bevalt ons goed.

Preiswert zouden ze in Duitsland zeggen.

Omdat het hogerop in het algemeen wat kouder is, denk aan de ski gebieden, is Dick met de roltrap naar boven gegaan om wat koelte te zoeken en heeft ondertussen wat foto's gemaakt.

Toen bleek dat het niet zo veel uitmaakte, zijn we nog even naar het strand geweest waar het gelukkig lekker waaide.

Les Sables d'Olonne.

Na vier en een half uur varen waren we een kleine vijftig kilometer verder naar het noorden en op het vasteland.

En nog steeds warm.

Maar een prachtige wind om lekker te kunnen zeilen.

Deze keer zijn we in de grote en oudere jachthaven "Port Olona" in Les Sables aangeland.

Touloulou ligt aan de buitenkant van een steiger aan het vaarwater zodat we veel te zien hebben aan voorbij varend verkeer.

In de haven in de stad zagen we Hylke en Marijke die een dag eerder waren gegaan en Peter en Trees die uit het noorden waren gekomen en ons een welkome verfrissing aanboden, toen we toevallig voor boodschappen in de buurt waren.

Port Olona leek ons beter geschikt voor de bemanningswissel die aanstaande vrijdag is voorzien.

Dirk en Elise en Maartje en Douwe en Lizzie gaan dan een tijdje met Touloulou op pad.

Later zal Dirk jr. zich ook aan boord laten zien.

Ondertussen zijn wij dan even thuis om gras te maaien en de post door te nemen.

Weinig foto's deze keer.

De eerste is een laatste blik op Ars en Ré.

Ars en Ré 3.

Onder het zonnescherm was het nog wel  uit te houden, dankzij wat wind.

Vanochtend wat boodschappen gedaan in het centrum en in de overdekte markt.

Verder niet zo veel gedaan met een temperatuur van iets boven dertig graden.

Omdat de wind morgen gunstig lijkt, gaan we dan een poging wagen om in Les Sables d'Olonne te komen.

De dagen er na hebben een iets minder goede verwachting.

Hieronder nog een paar indrukken van de oude haven, het plaatsje Ars, de markt en de toegang tot de haven bij laagwater.

De twee havens in Ars en Ré hadden ieder een, voor ons, moeilijk te onthouden naam.

Ze heten nu Port Nature en Port Village.

Wel zo gemakkelijk.

Ars en Ré 2.

Ondanks dat het in de schaduw ruim dertig graden was, hebben wij vandaag in één klap toch maar drie maal de Balkenendenorm - elke dag een half uur bewegen - gehaald.

De oudpremier kan trots op ons zijn.

En dat alles op een stevige huurfiets.

Het zou erg jammer zijn geweest als we de gezellige zondagsmarkt in het plaatsje Les Portes hadden gemist.

Les Portes zelf is ook wel een beetje de moeite waard en er is een galerie met echt goede beeldhouwwerken en schilderijen.

Dat zie je niet zo vaak.

In Ars is elke dag een markt, maar die gaan we morgen doen.

Twee op z'n hete dag vonden wij te veel van het goede.

Onderweg veel milieuvriendelijke natuur gezien.

Geen koeien.

Die schijnen door hun aanwezigheid de opwarming van de aarde drastisch te bevorderen.

Ook biologische.

Vroeger niet zó, maar nu dus wel opeens.

Er zijn mensen in Nederland die willen dat we daarom allemaal vegetariër worden.

Als die hun zin krijgen, zijn er geen koeien meer en lopen wij met z'n allen in de wei.

Heb je het probleem weer opnieuw.

Praktisch het hele fietspad loopt door verwilderd moerasachtig gebied en verlaten zoutwinning.

Er is nog wel wat druiventeelt om Franse wijn mee te maken.

Maar hier op het eiland neemt men, zoals op veel eilanden, ruim afstand van het continent.

Op de wijnflessen staat duidelijk als herkomst: Ile de Ré.