Je ziet hier overal Bretonse spullen, en de oudere generatie inwoners schijnt ook nog de taal te kunnen spreken.
Le Croisic ligt echter niet in Bretagne, maar in Pays de la Loire.
We hebben via internet geprobeerd uit te zoeken hoe dat zit, maar vonden twee lezingen.
De ene zegt dat geruime tijd geleden de grens is verlegd, de andere dat in slechte tijden Bretonners hier zijn komen wonen wegens armoede of besmettelijke ziektes in hun eigen streek.
Misschien komen we nog wel eens achter het echte verhaal, maar zo belangrijk is dat ook weer niet.
Vlakbij de haven is een treinstation.
Eindpunt van het spoor van af de stad Nantes.
En als je in Parijs boodschappen zou willen doen, dan stap je hier in de TGV.
Ben je er zó.
We voelde ons wat lopen betreft vanmiddag goed genoeg om de wandeling naar de zuidkust van dit schiereiland te maken.
La Côte Sauvage.
Gelukt.
Veel grote huizen uit het einde van de negentiende eeuw, die gebouwd werden nadat de spoorlijn was aangelegd.
En mooie strandjes tussen rotsen.
Wel apart.
Op één van de foto’s zijn in de verte schepen te zien die voor anker liggen, totdat ze richting Loire mogen gaan.
Martha heeft nog bij een makelaar gekeken naar een leuke woning aan zee, maar ziet er bij nader inzien maar vanaf om te gaan verhuizen.
Te ver.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten