Loosdrecht, GWV De Vrijbuiter

Als met hollen en stilstaan, zijn we vrijdag in vijf uur varen en wachten, van Muiden via de Vecht op Loosdrecht terechtgekomen.

De afstand van ongeveer dertig kilometer doe je zonder oponthoud binnen drie uur.

Met onze boot en de motor aan.

De rest van de tijd was dus wachten voor de Grote Zeesluis in Muiden, de brug van snelweg A1, de spoorbrug bij Weesp, de gewone brug in Weesp, de brug bij Uitermeer, twee bruggen in Vreeland, twee bruggen in Loenen aan de Vecht, en tot slot de Mijndensesluis naar de Loosdrechtse plassen.

En dat met ongeveer zeven boten die in optocht tegelijkertijd dezelfde opstakels willen nemen.

Omdat ze allemaal naar Loosdrecht willen en de ochtend-opening van de brug van de A1 hebben gekozen.

Eén van de drie mogelijkheden op een dag.

Wel een beetje logisch, want er ontstaan op de snelweg meteen een paar gezonde files als de brug voor de schepen met staande mast even open gaat.

Maar het was ook een mooie tocht langs wisselend landschap, met af en toe rijen woonboten langs de kant.

We hebben nu bij De Vrijbuiter een tijdelijke plaats met zicht op de plas, en de boot blijft hier in de winterstalling.

Ada kwam gezellig op bezoek en we hebben op het terras van het clubhuis uitstekend kunnen eten.

Alweer een mooie dag.

Wij zijn blij dat de verhuizing van Touloulou van Zuid-Bretagne naar Loosdrecht goed en zonder problemen verlopen is.

Aan de andere kant vinden we het natuurlijk jammer dat we er al zijn.

Moeten we in zo'n "groot" huis weer de weg zien te vinden.

En échte trappen op en af, in plaats van steigerbruggen.

En niet meer naar de Franse bakker en Carrefour, maar naar de Jumbo.

Ook dat went wel, is onze ervaring.

Maar daarover géén dagelijks blogje meer.