Omdat wij hier niet zo vaak komen - zoals de meeste Nederlanders waarschijnlijk - zijn we er toch maar liefst twee keer op uit geweest.
Martha heeft op de fiets het halve eiland gezien, en Dick kon nog wat foto's maken.
Fietspaden zijn hier niet, en de weg is nogal hobbelig, zodat Dick met deze wetenschap niet zo nodig hoeft.
Hierbij wat impressies van het strand, een foto van het plaatselijke Kurhaus uit 1898, een authentike straatveger die de paardenstront opruimt, de SAR helicopter voor ziekenvervoer naar het vasteland, bagagewagentjes en een scholekster in de drooggevallen haven.
Die haven was aan het eind van de ochtend aardig leeg.
Door verzanding van de ingang en de kosten om te baggeren is deze haven jarenlang voor passanten slecht bereikbaar geweest en gaat men er niet zo gauw meer naar toe.
Jammer.
Het is nu laagwater, de boot ligt in de modder, en een biertje in de koelkast.
Niet lang meer.
En de jonge eenden vinden ook wat lekkers.
Maar we weten helaas niet wat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten