Een groot deel van die tijd zal zij, zoals al eerder gezegd, onbemand moeten doorkomen.
Dat zal wel lukken.
Om hier vandaag te kunnen komen is ook gelukt, maar bleek niet zo eenvoudig.
Het varen ging lekker, maar het oponthoud door de sluis op de rivier Vilaine duurde bij elkaar drie uur.
Tweede Pinksterdag.
Wij dachten met de relatief vroege schutting van twee uur in de middag - eerder kon niet vanwege tij - nog voor de grote terugkeer van de werkende pleziervaarders te zijn.
(Er zijn een kleine 2500 ligplaatsen - verdeeld over meerdere jachthavens - op de rivier ná de sluis)
Maar zo dachten er natuurlijk meer.
Overvolle sluizen zijn we in Nederland ook wel gewend, maar daar schut men vaker achter elkaar en zijn de bemanningen meestal wat handiger.
Hier schut men één maal per twee uur.
Er loopt dan wél een soort sluismeester met pikhaak rond te schreeuwen en te wijzen, maar als het met aanleggen niet zo goed lukt, helpt dat ook niet echt.
Misschien wel averechts.
Maar goed, de sluisdeuren gingen voor onze neuzen dicht, maar daardoor waren we ook één van de eersten bij de volgende schutting, twee uur later.
Gelukkig geen regen, wel warm.
En gezellig met zoveel bootjes om je heen.
Als je vanaf zee de rivier opgaat kom je eerst langs het vissersdorpje Trehiguier, dan is bij de sluis het dorp Arzal en daarna opweg naar Folleux zie je het oude stadje La Roche Bernard.
Folleux zelf is alleen maar een havengebiedje tussen bos en weilanden, vijf kilometer vanaf de plaats Nivillac.
Morgen zijn wij een nog een dagje hier, en dan eens kijken of de auto het nog doet.
Als wij over een week of zo hier terug zijn gaan we in principe verder met dit blogje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten