Workum op woensdag

Toch nog maar een dagje in Workum gebleven.

We hebben een erg mooie ligplaats aan het doorgaande water en er is hierdoor de hele dag genoeg te zien.

De achterburen zijn vertrokken en er ligt nu een zeilboot achter ons.

Weer eens wat anders.

Gisteravond was het nog warm genoeg om buiten op een groot terras naast de kerk te kunnen eten.

Half september!

Dat terras is geplaveid met ronde keien, niet aangenaam om op te lopen.

We hadden medelijden met de serveersters die daar dagelijks heel wat kilometers op afleggen.

Maar de stenen van de stoep zijn bakstenen op z’n kant, een stuk beter en ook wel mooi om te zien.

Past goed bij de oude gebouwen in de hoofdstraat alhier.

Een goede reden om een relatief lange wandeling te maken, waarbij we even bij een brug moesten wachten, nu als landverkeer.

Met een aardige brugwachter die ieder schip dat langskwam vriendelijk groette.

Tegenover ons ligt bij een woonhuis een boot met een prachtige dubbele zeeg.

Zie  je niet  vaak.

En we hebben nog een foto gemaakt van het uitzicht richting kerk.

Daarvóór is een klein haventje - dat nu bijna vol is - en een parkeerterrein, behalve op donderdag, want dan is er markt.

Maar dat maken we niet meer mee.

Morgen brengen we de boot terug naar het verhuurbedrijf in Heeg.

Het komt ons beter uit dan op vrijdag, wat eigenlijk de bedoeling was.

Dit was dan ook het laatste blogje, helaas.

We vonden het leuk om te doen.

Workum op dinsdag

Ondanks dat Workum aan het IJsselmeer ligt, is het hier óók erg warm.

Vanochtend  ging het nog wel en hebben we wat boodschappen gedaan en zijn naar het Jopie Huisman museum geweest.

Huisman was een bekende fijnschilder die een groot deel van zijn leven hier heeft gewoond.

Hierbij geen foto’s van een schilderij van hem, hij had zoveel verschillende stijlen dat je beter eens op Google zou moeten kijken als je zijn werk nog niet kent.

De dichts bijzijnde kerk met de toren vormen een prachtig massief geheel.

De verdeling van het bijbehorende kerkhof vonden we beetje slecht gedaan:

Aan de ene kant ligt een gestorvene moederziel alleen, aan de andere kant ligt men gezellig bij elkaar.

Vreemd.

Wel staat er de Monnik van Workum voor de deur. 

Misschien weet hij daar meer van, wij hebben geen idee.

De supermarkt heet hier niet meer COOP maar POIESZ.

Spreek uit: pois, maar dan niet op zijn Frans, want dan begrijpt men het hier ook niet meer.

Verder had men alle spullen die andere supermarkten ook hebben, dus Martha haar missie is weer geslaagd.

De winkelwagentjes worden ook hier schoon gemaakt voor de volgende klant.

Ditmaal door een blonde Friezin.

Achter onze boot is gisteravond een iets groter exemplaar komen te liggen.

We zijn nu in de rug volkomen gedekt tegen mogelijk van buiten af naderend onheil.

Maar het uitzicht naast ons is gelukkig nog volledig in takt, zodat tussen negen uur ‘s ochtends tot zeven ‘s avonds wij de hele dag boten en bootjes langs  zien komen.

Meestal in optocht, want vanaf het IJsselmeer komt men door een sluis.

Het zelfde idee als in Sneek, erg leuk.

In de boot die we nu bewonen ziet er echt heel mooi uit van binnen.

Alles Mahonie fineer.

Maar een keuken zit er niet in.

Wel twee houten kleppen, ook mahonie.

Tussen de achterkant van de boot en de bestuurdersstoel.

Onder de ene is een opvouwbare waterkraan en een wasbakje, onder de andere klep is een fornuis.

Als je ze allebei open hebt kun je nergens iets neerzetten.

En bij één klep open moet je al je spullen verzetten als je de andere klep wilt openen.

Een soort goocheltruc.

Probeer maar eens even wat water te koken.

Hoe bedenk je het.

Gesponsord door de Horeca?

Wij denken even niet, te warm.

Maar de bedden zijn erg goed.

Workum

Het is Workum geworden.

Had ook iets anders kunnen zijn, maar deze stad - één van de elf steden - stond bij ons hoog op het verlanglijstje.

Dus maar gaan varen.

Maar gisteravond eerst erg goed bij een Sneekse Chinees gegeten: Sing King Ling.

De eigenaar sprak geen Chinees, want hij was hier geboren.

Wist eigenlijk ook niet wat de naam betekende, maar vond hem wel mooi.

Ook goed.

Het was vandaag op het water veel minder druk dan het afgelopen weekeinde en volgens de havenmeester was het hier in Workum een heksenketel.

Mooi gemist.

Na drie en een half uur varen konden we op een goed plekje langs het doorgaande water naar het IJsselmeer vastmaken.

Met stroom.

Vlak bij de kerk en de gigantische losse kerktoren.

Min of meer in het midden van de stad.

Op het Princes Margriet kanaal had Martha nog een gezellige conversatie met de bemanning van een rondbodemjacht, maar daarna onderweg niemand meer gesproken.

Op een bepaald moment was de boot even van slag af, want we passeerden haar thuishaven Heeg.

Helaas gingen we nog even door.  

We hadden enig oponthoud vlak voor Workum bij de spoorbrug, maar nadat het treintje van Leeuwarden naar Stavoren voorbij was ging het weer vlot met de bruggen die nog moesten komen.

Daarvan heeft men er hier genoeg, en die worden allemaal heel prettig bediend.

Vanmiddag was het hier achtentwintig graden, iets te warm om boodschappen te doen, maar we zijn toch maar gaan lopen.

Het eerste dat we tegen kwamen waren twee tamme hangbuikzwijntjes, die als hondjes uitgelaten werden.

Op de hoofdstraat zijn heel veel winkels, zelfs Action is hier neergestreken.

Kun je nagaan.

Omdat het ons nog te vroeg leek voor een biertje, bleek een ijsje een goed alternatief.

Morgen willen we het Jopie Huisman museum bezoeken, daar waren we al heel lang niet geweest.

We blijven hier dus nog een dagje. 

Sneek op zondag

Toch maar een rustdag.

Bijna.

We zijn met boot en al een eindje verhuisd richting De Kolk.

En zitten nu dichter bij de Waterpoort met wat meer te zien én wij hebben walstroom, stroom van een stopcontact op de wal voor de elektriciteit aan boord.

Om de accu’s op te laden, want die waren na één nacht  bijna leeg, de boot moet dan aan het snoer óf varen.

Dat laatste wilden we even uitstellen, het is hier veel te leuk met grote hoeveelheden sloepjes, bootjes, boten en schepen die hier de hele dag langskomen.

Daar kan het beste televisieprogramma niet tegen op.

En ook nog eens 3D!

Om nog even terug te komen op de elektriciteit aan boord van onze Lady M: als de boordaccu’s leeg zijn komt er geen  water uit de kraan, lopen het wasbakje en de vloer van de douche niet leeg, want dat gaat allemaal via elektrische pompen en is er überhaupt geen warm water want de boiler doet het niet.

Bovendien kan men ‘s avonds niets zien want er is geen licht en zit men in de kou, de dieselkachel is niet op te stoken.

En geen radio natuurlijk.

Ellende dus.

Je kan dan beter gaan kamperen.

Maar daar hebben wij zo’n mooie boot niet voor gehuurd.

Vanochtend eerst een half uur de dieselmotor laten draaien om de accu een beetje op te laden, later bleek er een plaats vrij met stroomaansluiting.

Wij daarheen en onze zondag weer goed.

Het is hier ondertussen wat men noemt mooi weer, zodat wij buiten aan de koffie konden.

Met taart, want Nienke is jarig, kon dus niet anders.

Op de terugweg viel het ons op dat “vrijstaande huizen” langs de gracht de ruimte voor de dakgoten samen deelden.

Slim.

En bij de Waterpoort staat een soort beeldhouwwerk waar iemand water in de gracht laat lopen.

Eeuwig durend.

Onbekend waar het vandaan komt, maar wel leuk.

De zon schijnt en het blijft druk.

Goede plek hier.

Sneek

Was niet de bedoeling, maar toen we dichtbij de oorspronkelijke bestemming het dorpje Langweer kwamen begon het door te waaien en te regenen.

Als dat zo blijft, dachten wij, kun je beter in een stad zitten.

We wilden hier zo wie zo naar toe en dan aanleggen in De Kolk, vaarwater bij de Waterpoort.

Hier is het water breed en er is veel watersport verkeer. 

Veel te zien dus.

Plannetje mislukt helaas.

Alle ligplaatsen bezet, en dat om half twee in de middag.

We liggen nu honderd meter verder op, voor Sneekkenners: aan de Geeuwkade.

Iets verder lopen naar de binnenstad waar we eindelijk weer eens een markt tegenkwamen

Eigenlijk geen  echte markt want het waren maar een  stuk of drie kraampjes.

Maar er we kwamen er in ieder geval weer een tegen.

Niets gekocht, ditmaal.

Verder was het centrum van het centrum bezaaid met terrassen, en allemaal vol.

Er stonden regelaars om de toestroom van terrasbezoekers in goede banen te leiden.

Nog nooit gezien.

Maar hier gebeurt het.

De totale reistijd was vier en een half uur, met één sluis waar we zo in konden en een aantal bruggen die vlot open gingen.

Vanochtend vroeg was het heel rustig op het water, op het Princes Margriet kanaal zoals gewoonlijk heel druk met zeilboten,

motorboten, sloepjes en beroepsvaart.

Alles door elkaar.

Wel leuk.

Daarvoor voeren we onder snelweg A6 door, ook leuk om eens te doen.

Van boven was die ons al voldoende bekend door de vele ritjes met auto deze kant op.

Of het morgen een rustdag word, zien we dan wel weer.